.jpg)
Written by: Nichole Beattie
Directed by: Jeremy Podeswa
Η εξουσία του Linc στην Stinkweed αμφισβητείται. Ο Palaka τραυμτίζεται και δέχεται την περίθαλψη του Dr. Smith και τη στήριξη του Freddy. O Butchie περνά quality time με τον Shaun.
_________________________________________________________________________________
Δεν θα ήταν δυνατόν τίποτα να φτάσει σε ένταση και νόημα και συναισθήματα τα όσα συνέβησαν στο προηγούμενο επεισόδιο, αλλά αυτό εδώ έφτασε αρκετά κοντά, δεδομένης και της αποστολής του. Την προηγούμενη, ο John επιτέλους έφτασε στο γαμημένο το point που περιμέναμε από την αρχή της σειράς, μαζεύοντας όλους τους αποστόλους του μαζί, αποκαλύπτοντάς τους από πού ήρθε ο καθένας τους και γιατί έχουν ανάγκη ο καθένας τον άλλον, και εν τέλει για ποιο λόγο αυτή αποστολή είναι τόσο σημαντική. Εδώ, φυσιολογικά, όλοι ζουν στο aftermath.
Η Cissy μπορεί και χαμογελάει στον Butchie για πρώτη φορά. Ο Shaun αμφισβητεί τα πάντα, αλλά τη στιγμή που βλέπει τον πατέρα του έτοιμο να καταρρεύσει, του χαϊδεύει στοργικά το κεφάλι, σε αυτό που θα ήταν η καλύτερη στιγμή της σειράς αν η σειρά δεν ήταν τόσο γεμάτη από αριστουργηματικές στιγμές! Ο Dr. Smith βοηθάει τoν Palaka και στη διάρκεια της διαδικασίας αποκαλύπτεται η χρυσή καρδιά του Freddy. Ο Bill κάνει μικρά βήματα προς το σπάσιμο της απομόνωσής του.(Ο Mitch που διάολο είναι? Γιατί απουσιάζει παντελώς από τις ομορφότερες και πιο ζεστές στιγμές που έχει ζήσει η Imperial Beach? Ποια η σημασία αυτής της τρανταχτής απουσίας? Κι αν δεν είναι μέρος του Σχεδίου, τότε γιατί ο John τον συμπεριέλαβε στη φωτογραφία της προηγούμενης μέρας?)
Τη μεγαλύτερη μεταστροφή την είχε όμως ο Linc. Ο John απαίτησε από αυτόν να μπει ξανά στο παιχνίδι, κι αυτός επιτέλους αφήνει τον εαυτό του να πιστέψει στο Θαύμα. Μπροστά στην επιτροπή ξεσπάει σε ένα υπέροχο rant το οποίο ο Luke Perry παρέδωσε με μια cocksucking χάρη που θα ζήλευε και το καστ του "Deadwood", και ακολουθώντας μερικά ψιλο-σαχλά (για να ομολογήσω την αμαρτία μου) power plays με τον Jake, αφήνει την εταιρεία του και μαζί, υποθέτει κανείς, τους ανήθικους τρόπους του. Μπροστά του ανοίγεται ένας νέος θαυματουργός κόσμος, και από τον τρόπο που, ενώ άγγιζε το χέρι της Tina, κοίταζε πατέρα και γιο Yost να βουτάνε στη θάλασσα κάτω από το υπέροχο ηλιοβασίλεμα, μπορεί κανείς να υποθέσει οτι μοιάζει, πια, ευτυχισμένος.
(Ξέρετε ποιος άλλος ήταν ευτυχισμένος? Εγώ. Αν μου έλεγαν όταν ήμουν 13 χρονών οτι μια μέρα θα έβλεπα τον Dylan του "90210" και τον Zack του "Saved by the Bell" να μοιράζονται την ίδια σκηνή, θα λιποθυμούσα από τη χαρά μου. Κάποια στιγμή πρέπει να ρίξω περισσότερη σκέψη στη σημασία που έχει το κάστινγκ αυτής της σειράς για τον Milch. Όλοι αυτοί οι one-hit wonders και όλοι αυτοί οι στερεοτυπικοί characters actors και όλοι αυτοί οι ατάλαντοι surfers εξυπηρετούν κάποιο σκοπό, γιατί όταν μιλάμε για τον Milch τίποτα δεν είναι τυχαίο.)Όχι μόνο λοιπόν δε με απογοήτευσε το post-Day 5 επεισόδιο, αλλά μάλιστα εκεί προς το φινάλε σχεδόν μου έκλεψε ένα δακράκι. Η πηγαία ευτυχία του Dr. Smith με συγκίνησε, γιατί ήταν ο πρώτος πιστός (θυμηθείτε πώς κοιτάει τον Bill όταν εκείνος φτάνει στο νοσοκομείο με τον παπαγάλο στην τσέπη του σακακιού του) και βλέπει το θαύμα σε πλήρη άνθιση. Γύρω του, μια κοινότητα όλοι, μια οικογένεια, και αυτός στη μέση.
Την ίδια στιγμή, η Cass στο ξενοδοχείο κλαίει κι αυτή, γιατί επιτέλους δείχνει να ξέρει την αποστολή της. Μέσα από την κάμερά της, η οποία συμβολίζει το αρτιστικό και ανήσυχο βλέμμα της, υποτίθεται πως θα επικοινωνηθεί ο ίδιος ο λόγος του Θεού, και αν αυτό δεν είναι μια τεράστια δήλωση από τον Milch, τότε δεν ξέρω τι είναι. Αν η Δημιουργία είναι θείο έργο, τότε πρέπει να υποθέσουμε πως δεν είναι ο καλλιτέχνης που την ανακαλύπτει κατά παραγγελία (όπως ακριβώς η Cass κοίταγε για ώρες αμήχανη το υλικό της, χωρίς να ξέρει τι να κάνει με αυτό, χωρίς να συνειδητοποιεί τι είναι αυτό που περιμένει ο John από αυτή) αλλά είναι η Ιδέα που εκφράζεται μέσω του καλλιτέχνη, σχεδόν σα να τον τραβάει, σα να τον επιλέγει η ίδια. (Το ίδιο ακριβώς πράγμα είπε ο Night Shyamalan στο "Lady in the Water" πολύ πιο άτσαλα, αλλά εκτίμησα τουλάχιστον τη δύναμη και την ταπεινότητα που κρύβονται σε αυτή τη φαινομενικά αλαζονική δήλωση.)Και τώρα πλέον εγώ έχω μείνει άναυδος, γιατί αρχίζω να συνειδητοποιώ το μέγεθος αυτής της σειράς. Το πλήθος των θεματικών που αγγίζει ο Milch και το πόσα πράγματα λέει για την κάθε μία από αυτές, και για την κάθε μία σε συνδυασμό με την άλλη. Εύχομαι μόνο να προλάβει να πάει κάπου στα επόμενα 3 επεισόδια. Το καλό που του θέλω του ΗΒΟ να το κρατήσει αυτό το show. Πόση ακόμα σπουδαιότητα έχει την άνεση να χάσει μέσα στον ίδιο χρόνο?
